من اين پوسته رو از يه جا كش رفتم. ولي مثل اينكه توش چرت و پرت هم زياد چپوندن. بايد يه كم ويرايشش كنم يا يه فكر ديگه بكنم. كسي ايده‌اي نداره؟ تقويم فارسيش كه مي‌لنگه. چند لينك بي ربط هم اون بالا داره كه شما رو به سمت جايي كه من اين پوسته رو ازش كش رفتم رهنمون مي‌شه و اون وقت هر شنگولي يه پوسته مثل مال من داره كه طبعاً جالب نيست.
راستي، الان مي‌خوام برم ببينم مي‌تونم با گوشي فضاييم فارسي پست كنم؟ اگر بشه خيلي خوبه. حداقل از كيبورد QWERTY گوشيم يه استفاده‌اي مي‌كنم و به همه اون‌هايي كه فهميدن اين گوشي رفته تو پاچه من ثابت مي‌كنم كه اون موقع من داشتم كجا رو مي‌ديدم و چه افق ديد گسترده‌اي داشتم. مخصوصاً به اين سعيد لولي. و تازه اگه نشه با همون گوشي انگليسي پست مي‌كنم كه هم دختر همسايه‌‌مون بفهمه من چه كمالات و كراماتي دارم و هم باز هم همه اون بلاهاي بالا سر سعيد بياد.
با يه نگاه اجمالي مي‌بينيد كه چاره‌اي نداريد و من برنده شده‌ام. ها ها ها…
اين من هستم.
مدت‌هاست كه چيزي ننوشته‌ام. نه براي كسي كه حتي براي خودم.
راستش بار‌ها فكر كردم كه وبلاگ بنويسم. ولي بعد ديدم اگر الان شروع به نوشتن كنم دليلش فقط جو گيري مي‌تونه باشه و بس. الان هم فقط براي اين دارم شروع به نوشتن مي‌كنم كه اميدوارم يه كم وضعيتم رو تعديل و بار روانيم رو كم كنه.
به هر حال.
در اين وبلاگ كذايي قصد ندارم زياد فكر كنم به چيزي كه مي‌نويسم. Fire and Forget هم از همين جا مي‌ياد. معادل فارسيش يعني بندازو درووو. من به طرز فجيعي عادت دارم موقع انتخاب كردن بالا و پايين كنم. معمولاً هم روشم جواب نمي‌ده. نمونه‌اش هم اينكه بچه‌هاي شركت اسامي مختلفي به من نسبت مي‌دن:
Access Point تو پاچه، لپ‌تاپ تو پاچه، گوشي تو پاچه، پاچه تو پاچه و همين امروز هم سيسكو ماژول تو پاچه.
خلاصه اينكه معمولاً هر چي بيشتر سعي مي‌كنم دقيق انتخاب كنم، انتخابم بيشتر تو پاچه! هر چي مي‌خرم پيمان هميشه خندان مي‌گه مبارك پاچت باشه. براي همين حداقل تو وبلاگ نمي‌خوام زياد به چيزايي كه مي‌نويسم اهميت بدم كه دست كم پست تو پاچه نباشم. از جمله اينكه اهميتي نمي‌دم كه آدم‌هايي كه من رو مي‌شناسند با خواندن مطالب اين پست‌ها چه فكري مي‌كنند و چند درجه به شنگوليت من تو ذهنشون اضافه مي‌كنند.
اين شد اولين پست من. تا پست بعدي خدا حافظ
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)